ประเด็นของ Augmented Renal Clearance (ARC) ได้ถูกนำเสนอมาตั้งแต่ช่วงปลาย ค.ศ.19701 แต่ไม่ได้เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย จนกระทั่งในปี 2010 ภาวะ ARC ได้กลับมาเป็นที่ตระหนักถึงเมื่อ Andrew A. Udy ได้นำเสนอ Case series การเกิดภาวะ ARC ในหอผู้ป่วยวิกฤต2 โดยที่ ARC เป็นภาวะที่มีการเพิ่มขึ้นของอัตราการกรองของไตเมื่อเทียบกับภาวะปกติ ซึ่งถูกนิยามว่าคือปรากฏการณ์ที่มีการเพิ่มขึ้นของ creatinine clearance มากกว่า 130 mL/min/1.73 m2 โดยพบว่าในผู้ป่วยวิกฤตอุบติการณ์การเกิด ARC ถึงร้อยละ 20 ถึงร้อยละ 653 สำหรับการวินิจฉัยที่เป็นมาตรฐานคือการวัด 24-hr creatinine clearance (CLcr24hr) แต่เนื่องจากการวัด CLcr24hr นั้นจำเป็นที่จะต้องใช้เวลานานในการตรวจวัดอีกทั้งยังไม่นิยมปฏิบัติโดยทั่วไป จึงมีการใช้ 8-hr creatinine clearance (CLcr8hr) ทดแทนซึ่งพบว่ามีสหสัมพันธ์และความสอดคล้องที่สูงกับ CLcr24hr ในผู้ป่วยที่มีภาวะวิกฤต4 ขณะที่การใช้ estimate GFR (eGFR) สามารถใช้เป็นเป็นเครื่องมือในการคัดกรองสำหรับภาวะ ARC ได้โดยเฉพาะสมการของ Cockcroft-Gault ที่มีสหสัมพันธ์และความสอดคล้องที่ดีกับ CLcr24hr5 ผู้ป่วยที่มีภาวะ ARC มีแนวโน้มที่จะส่งผลให้ระดับยาในกระแสเลือดอยู่ต่ำกว่าช่วงการรักษา เนื่องจากจากภาวะ ARC จะส่งผลทำให้เพิ่มอัตราการขับออกของยาผ่านทางไตซึ่งจะทำให้ปริมาณยาในกระแสเลือดลดลง ซึ่งอาจทำให้ไม่เห็นผลการรักษาโดยเฉพาะการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ ซึ่งมีความจำเป็นในการปรับขนาดยาหรือความถี่ในการบริหารยาให้เหมาะสมเพื่อที่จะสามารถทำให้ผู้ป่วยมีผลการรักษาที่ดีและเกิดอาการไม่พึงประสงค์จากการใช้ยาน้อยที่สุด

การปรับขนาดยา, ผู้ป่วย, Augmented Renal Clearance